Η οστεοαρθρίτιδα είναι η προοδευτική μη φλεγμονώδης καταστροφή του αρθρικού χόνδρου.
Λόγω εκφυλιστικών-δυστροφικών αλλαγών, η άρθρωση σταδιακά χάνει τις λειτουργίες της και οι κινήσεις κάμψης-έκτασης γίνονται πιο δύσκολες και μετά εντελώς αδύνατες.
Οι αρθρώσεις είναι κινητές αρθρώσεις οστών. Το ανθρώπινο σώμα έχει περισσότερες από 200 τέτοιες αρθρώσεις, οι οποίες παρέχουν κάθε είδους κινήσεις του οστικού σκελετού. Η ελεύθερη ολίσθηση σε αυτά συμβαίνει χάρη στις λείες επιφάνειες του υαλώδους χόνδρου και της αρθρικής λίπανσης.
Στην οστεοαρθρίτιδα, ο υαλώδης χόνδρος γίνεται λεπτότερος και σταδιακά καταρρέει, γίνεται τραχύς και δεν υπάρχει πλέον αρκετό αρθρικό υγρό για να του επιτρέψει να γλιστρήσει ελεύθερα. Αυτό δημιουργεί τριβή, η οποία εμποδίζει την κίνηση στην άρθρωση και οδηγεί στην προοδευτική καταστροφή της.
Η οστεοαρθρίτιδα είναι μια από τις πιο συχνές εκφυλιστικές-δυστροφικές παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος. Επηρεάζουν περισσότερο από το 30% των ατόμων μεταξύ 45 και 65 ετών και περισσότερο από το 65% των ατόμων άνω των 65 ετών. Η συχνότητα εμφάνισης δείχνει μια έντονη ηλικιακή εξάρτηση.
Τις περισσότερες φορές, η ασθένεια επηρεάζει μεγάλες αρθρώσεις - το γόνατο (γονάρθρωση), το ισχίο (κοξάρθρωση) και τον ώμο. Από τις μικρές αρθρώσεις προσβάλλονται συχνότερα οι αρθρώσεις του χεριού, του ποδιού και της σπονδυλικής στήλης.
Στα τελευταία στάδια της νόσου εμφανίζεται αγκύλωση (πλήρης ακινητοποίηση) της άρθρωσης. Σε αυτή την περίπτωση, είναι δυνατή μόνο η χειρουργική θεραπεία - αφαίρεση και αντικατάσταση με ενδοπρόσθεση.
Στα στάδια 1 - 3 της οστεοαρθρίτιδας, είναι δυνατή η συντηρητική θεραπεία, στόχος της οποίας είναι η επιβράδυνση και η διακοπή της καταστροφής της άρθρωσης, η σταδιακή αποκατάσταση του χόνδρινου ιστού, η βελτίωση των λειτουργιών (κινητικότητα), η αύξηση του εύρους κίνησης και η ανακούφιση από τον πόνο Συμπτώματα και φλεγμονή .
Στην κλινική, οι στόχοι αυτοί επιτυγχάνονται με την ολοκληρωμένη χρήση ρεφλεξολογίας, βοτανικών και φυσικοθεραπευτικών μεθόδων της ανατολίτικης ιατρικής.
Αιτίες οστεοαρθρίτιδας
Η αιτία της νόσου είναι ότι η φθορά του υαλώδους χόνδρου υπερισχύει της διαδικασίας αναγέννησής του. Αυτό σημαίνει ότι όταν ο χόνδρος της άρθρωσης πιέζεται, φθείρεται και καταστρέφεται πιο γρήγορα από ό, τι μπορεί να ανακάμψει.
Αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες: αυξημένο άγχος και/ή αργή ανάρρωση.
Για την αναγέννηση του υαλώδους χόνδρου απαιτείται κολλαγόνο, το οποίο παράγεται στον οργανισμό με τη συμμετοχή του ήπατος.
Αυτό το όργανο δεν συμμετέχει μόνο στη σύνθεση κολλαγόνου, το οποίο είναι απαραίτητο για τις αρθρώσεις, αλλά είναι επίσης υπεύθυνο για τη θερμότητα του σώματος.
Από ιατρική άποψη, η αιτία όλων των κρυολογημάτων, συμπεριλαμβανομένης της οστεοαρθρίτιδας, είναι η πτώση της θερμότητας του σώματος. Αυτό μπορεί να συμβεί ιδιαίτερα λόγω ανεπαρκούς ηπατικής λειτουργίας.
Όλες οι οστεοαρθρίτιδα είναι μια εκφυλιστική, δυστροφική ασθένεια. Η ανάπτυξή τους ξεκινά με δυστροφία, δηλαδή έλλειψη ιστού λόγω ανεπαρκούς παροχής αίματος.
Για να αναγεννάται συνεχώς, ο αρθρικός χόνδρος χρειάζεται κολλαγόνο, ένα καθολικό δομικό υλικό του συνδετικού ιστού. Αυτή η πρωτεϊνική ουσία συντίθεται στο σώμα και φτάνει στις αρθρώσεις με το αίμα.
Εάν η παροχή αίματος διαταραχθεί για κάποιο λόγο, ο υαλώδης χόνδρος στερείται κολλαγόνου. Η διαδικασία αναγέννησης σε αυτά επιβραδύνεται. Σε αυτή την περίπτωση, οι αρθρώσεις που καταπονούνται περισσότερο - γόνατα, αστραγάλοι, γοφοί και ώμοι - υποφέρουν περισσότερο. Ο αρθρικός χόνδρος αρχίζει σταδιακά να φθείρεται και να καταρρέει.
Όταν ο χόνδρος καταστρέφεται, τα θραύσματά του αποκόπτονται και κινούνται ελεύθερα στην κοιλότητα της άρθρωσης (τα λεγόμενα «ποντίκια»), προκαλώντας παγίδευση και μπλοκαρίσματα, περιορίζοντας περαιτέρω την κίνηση και αυξάνοντας τον πόνο.
Μια άλλη αιτία της νόσου μπορεί να είναι μια ανεπάρκεια κολλαγόνου λόγω ανεπαρκούς σύνθεσης αυτής της ουσίας στο σώμα. Αυτό μπορεί να οφείλεται, για παράδειγμα, σε λειτουργική ανεπάρκεια του ήπατος, το οποίο συμμετέχει ενεργά σε αυτή τη σύνθεση.
Οι παράγοντες που προκαλούν την ανάπτυξη της νόσου μπορεί να είναι:
- υπέρβαρος,
- ανθυγιεινή διατροφή
- βαριά σωματική εργασία, εντατική άθληση,
- τραύμα, πολλαπλά μικροτραύματα,
- Έκθεση στο κρύο
- αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία (αφυδάτωση) στο σώμα,
- συγγενείς ανωμαλίες (δυσπλασία, αδυναμία συνδετικού ιστού κ. λπ. ).
ταξινόμηση
Η οστεοαρθρίτιδα που αναπτύσσεται σε φόντο μεταβολικών διαταραχών ονομάζεται πρωτοπαθής.
Η δευτερογενής αρθροπάθεια εμφανίζεται σε φόντο φλεγμονωδών διεργασιών (αρθρίτιδα, συμπεριλαμβανομένων των αυτοάνοσων ασθενειών), ενδοκρινικών ασθενειών ή τραυματισμών.
Μερικές από τις πιο κοινές μορφές της νόσου έχουν τα δικά τους ονόματα - γονάρθρωση (άρθρωση γόνατος), κοξάρθρωση (άρθρωση ισχίου), σπονδυλαρθρώσεις (σπονδυλική στήλη).
Εάν υπάρχει επιπλέον φλεγμονή, η ασθένεια διαγιγνώσκεται ως οστεοαρθρίτιδα.
Υπάρχουν τέσσερα στάδια στην ανάπτυξη της νόσου.
Η οστεοαρθρίτιδα στο 1ο στάδιο εκδηλώνεται με περιοδικό πόνο και ελαφρά στένωση του αρθρικού χώρου.
Στο στάδιο 2 της νόσου παρατηρείται αισθητή στένωση του αρθρικού χώρου, περιορισμένη κινητικότητα, σχηματισμός οστικών αναπτύξεων (οστεόφυτα) και παραμόρφωση της άρθρωσης.
Οστεοαρθρίτιδα στο στάδιο 3 σημαίνει σχεδόν πλήρη εξαφάνιση του αρθρικού χώρου, περιορισμό της ελευθερίας κινήσεων στο ελάχιστο, παραμόρφωση της άρθρωσης, προσβολή περιαρθρικών ιστών και οστών (οστεοάρθρωση, περιάρθρωση).
Στο 4ο στάδιο επέρχεται πλήρης ακινητοποίηση (αγκύλωση) και ο χώρος της άρθρωσης εξαφανίζεται τελείως.
Συμπτώματα οστεοαρθρίτιδας
Όπως πολλές άλλες εκφυλιστικές-δυστροφικές παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος, η οστεοαρθρίτιδα αναπτύσσεται σταδιακά.
Τα συμπτώματα μπορεί να απουσιάζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν και οι αλλαγές στον ιστό του χόνδρου, τον όγκο και τις ιδιότητες της αρθρικής λίπανσης έχουν ήδη ξεκινήσει.
Τα συμπτώματα της αρθροπάθειας σταδίου 1 είναι αυξημένη κόπωση της άρθρωσης, ήπιος πόνος που εμφανίζεται μετά από φυσική δραστηριότητα ή στην αρχή κινήσεων μετά από μακροχρόνια ακινησία (ο λεγόμενος «πόνος εκκίνησης»), μετά τον οποίο αναπτύσσεται η άρθρωση. περιοχή κάμψης-έκτασης - και οι περιστροφικές κινήσεις δεν είναι περιορισμένες και δεν υπάρχουν δυσκολίες με τις κινήσεις.
Στο στάδιο 2, ο πόνος στην άρθρωση γίνεται πιο έντονος και διαρκεί περισσότερο και εμφανίζεται ακόμη και με ελάχιστο στρες. Ένας θόρυβος τρίξιμο ή τρίξιμο μπορεί να ακουστεί κατά την κίνηση. Οι κινήσεις κάμψης, επέκτασης και περιστροφής γίνονται πιο δύσκολες και ο όγκος τους περιορίζεται ολοένα και περισσότερο. Εμφανίζεται δυσκαμψία.
Στο 3ο στάδιο της οστεοαρθρίτιδας ο πόνος στις αρθρώσεις γίνεται σταθερός. Οι κινήσεις στην άρθρωση γίνονται με δυσκολία και ο όγκος τους μειώνεται στο ελάχιστο. Η άρθρωση παραμορφώνεται σοβαρά λόγω της ανάπτυξης και της διεύρυνσης των οστών. Εάν προσβληθούν οι αρθρώσεις των ποδιών, εμφανίζεται σοβαρή χωλότητα.
Στα στάδια 2-3 της νόσου υπάρχει συνήθως φλεγμονή με συμπτώματα όπως οίδημα, ερυθρότητα, αυξημένος πόνος και τοπικός πυρετός.
Ο πόνος στην οστεοαρθρίτιδα μπορεί να επιδεινωθεί με τις αλλαγές στον καιρό, την υγρασία, το κρύο, τη νύχτα, όταν ξεκινάμε να κινούμαστε ή κατά τη διάρκεια σωματικής δραστηριότητας, καθώς και όταν μια άρθρωση μπλοκαριστεί με το ποντίκι.
διάγνωση
Η διάγνωση της αρθροπάθειας γίνεται με βάση συνέντευξη, εξωτερική εξέταση και μεθόδους υλικού (ακτινογραφία, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία).
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο γιατρός εξετάζει το ιατρικό ιστορικό, ρωτά τον ασθενή για τα συμπτώματα, τις συνθήκες εμφάνισής τους και την έξαρσή τους.
Στο πρώτο ραντεβού στην κλινική, ο γιατρός συνήθως ρωτά τον ασθενή όχι μόνο για τα συμπτώματα της αρθρώσεως, αλλά και για το είδος της διατροφής και του τρόπου ζωής, αφού στην ανατολική ιατρική το ανθρώπινο σώμα θεωρείται ως ένα ενιαίο σύστημα. Σε αυτό το ενιαίο σύστημα υπάρχουν εσωτερικές σχέσεις.
Για παράδειγμα, η κατάσταση των αρθρώσεων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον μεταβολισμό, το ανοσοποιητικό σύστημα, το ορμονικό σύστημα και την κίνηση των σωματικών υγρών, καθώς και από τον δείκτη μάζας σώματος.
Η σύγχρονη ιατρική ταξινομεί την αρθροπάθεια ως μια κρύα ασθένεια, η οποία αναπτύσσεται με φόντο την έλλειψη ενέργειας στο σώμα, τη μείωση των επιπέδων θερμότητας και τη συσσώρευση κρύου. Οι βασικοί παράγοντες σε αυτή την περίπτωση είναι η κακή διατροφή, η έλλειψη άσκησης, η έκθεση στο κρύο και η υγρασία.
Κατά τη διάρκεια μιας εξωτερικής εξέτασης, ο γιατρός δίνει προσοχή στο μέγεθος, το σχήμα των αρθρώσεων, την κινητικότητα και τα σημάδια φλεγμονής - οίδημα, ερυθρότητα, τοπική αύξηση της θερμοκρασίας.
Αφού εξετάσει και ανακρίνει τον ασθενή, ο γιατρός τον στέλνει για περαιτέρω εξέταση – ακτινογραφία, αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία.
Σε μια ακτινογραφία, ο γιατρός βλέπει μια στένωση του χώρου της άρθρωσης, η οποία υποδηλώνει λέπτυνση του χόνδρου. Το στάδιο της οστεοαρθρίτιδας προσδιορίζεται με βάση το βαθμό στένωσης.
Μια ακτινογραφία δείχνει ξεκάθαρα οστεόφυτα - αναπτύξεις κατά μήκος των άκρων των οστών που σχηματίζονται στην οστεοαρθρίτιδα.
Οι ακτίνες Χ κάνουν τον οστικό ιστό καθαρά ορατό, αλλά δείχνουν μόνο ασθενώς συνδετικές, μαλακές δομές. Η μαγνητική τομογραφία (MRI) παρέχει πολύ περισσότερες πληροφορίες.
Με τη βοήθεια τομογραφίας, ο γιατρός μπορεί να εξετάσει λεπτομερώς την κατάσταση του υαλώδους χόνδρου καθώς και του θυλάκου και της αρθρικής κάψας και να εντοπίσει ποντίκια της άρθρωσης και βλάβες στον μηνίσκο και τους συνδέσμους.
Για την εξέταση της παροχής αίματος στην άρθρωση, συνταγογραφείται αγγειογραφία με σκιαγραφικό (ακτινογραφία, αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία).
Θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας
Για την οστεοαρθρίτιδα σταδίου 4, χρησιμοποιείται χειρουργική θεραπεία, αφαιρείται η άρθρωση και αντικαθίσταται με ενδοπρόσθεση. Στα στάδια 1 – 3 της νόσου πραγματοποιείται συντηρητική θεραπεία.
- Φαρμακευτική αγωγή.Η φαρμακευτική θεραπεία χρησιμοποιείται για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και την επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου. Εάν υπάρχει φλεγμονώδης διαδικασία, συνταγογραφούνται ορμονικά (γλυκοκορτικοειδή) ή μη στεροειδή φάρμακα (ΜΣΑΦ με βάση την ιβουπροφαίνη, τη δικλοφενάκη κ. λπ. ). Συνήθως, αυτά τα φάρμακα χορηγούνται με ένεση σε μια άρθρωση ή ενδομυϊκά. Για να επιβραδυνθεί η διαδικασία καταστροφής του αρθρικού χόνδρου, συνταγογραφούνται χονδροπροστατευτικά.
- Ενέσεις στην άρθρωση.Για τη μείωση της τριβής και τη βελτίωση της ολίσθησης, το υαλουρονικό οξύ εγχέεται στην κοιλότητα της άρθρωσης, τα μόρια του οποίου έχουν την ικανότητα να συγκρατούν την υγρασία. Οι ενέσεις με υαλουρονικό οξύ προστατεύουν τις επιφάνειες του χόνδρου από το στέγνωμα και επιβραδύνουν την καταστροφή τους.
Σε περίπτωση σοβαρής φλεγμονής και οιδήματος, τα ορμονικά σκευάσματα εγχέονται στην κοιλότητα της άρθρωσης. - Λειτουργία.Η χειρουργική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας συνίσταται στην αντικατάσταση της άρθρωσης με ενδοπρόθεση. Τέτοιες παρεμβάσεις ενδείκνυνται στο 4ο στάδιο της νόσου με αγκύλωση (πλήρης ακινησία).
- Φυσικοθεραπεία.Για την ανακούφιση της φλεγμονής χρησιμοποιούνται μέθοδοι φυσικοθεραπείας όπως η θεραπεία με λέιζερ, η θεραπεία με μαγνητικό πεδίο και η χορήγηση φαρμάκων με χρήση ηλεκτρισμού (ηλεκτροφόρηση) ή υπερήχων (φωνοφόρηση).
Οι εφαρμογές λάσπης, οι κομπρέσες και η θέρμανση βελτιώνουν την τοπική κυκλοφορία του αίματος, προάγουν την επούλωση και την αποκατάσταση του χόνδρινου ιστού και ανακουφίζουν από τον πόνο. - Άλλες θεραπείες.Η θεραπεία άσκησης (φυσιοθεραπεία) συνταγογραφείται για την πρόληψη της οστεοαρθρίτιδας και ως υποστηρικτική θεραπευτική μέθοδος. Με την τακτική εκτέλεση απλών ασκήσεων, βελτιώνεται η κυκλοφορία του αίματος στην άρθρωση, αυξάνεται η κινητικότητά της και το εύρος κίνησής της.
Τα ζεστά λουτρά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ζεστάνουν μια επώδυνη άρθρωση και να ανακουφίσουν τα συμπτώματα. Η λουτρική θεραπεία της αρθρώσεως περιλαμβάνει θεραπείες όπως λουτρά με λάσπη ή ραδόνιο.
Είναι σημαντικό!
Τα χονδροπροστατευτικά δεν έχουν καμία επίδραση στα αίτια της οστεοαρθρίτιδας. Αυτοί ουσιαστικά δεν είναι θεραπευτικοί, αλλά μάλλον προφυλακτικοί παράγοντες. Περιέχουν χονδροϊτίνη και γλυκοζαμίνη, που αυξάνουν τη λιπαντική δράση (υγρό αρθρώσεων) και διευκολύνουν την ολίσθηση. Η μείωση της τριβής επιβραδύνει την καταστροφή του χόνδρου αλλά δεν τον αποκαθιστά.
Προκειμένου όχι μόνο να επιβραδυνθεί η ανάπτυξη της νόσου, αλλά και να αναστραφεί, είναι απαραίτητο να βελτιωθεί η παροχή αίματος, να ενεργοποιηθούν οι μεταβολικές διεργασίες και η αναγέννηση των ιστών. Τα χονδροπροστατευτικά δεν το κάνουν αυτό. Ως εκ τούτου, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βοήθημα, αλλά όχι ως υποκατάστατο για την πλήρη θεραπεία.
Αντιμετώπιση οστεοαρθρίτιδας σε εξειδικευμένη κλινική
Στην κλινική, η θεραπεία της αρθροπάθειας στα στάδια 1 – 3 πραγματοποιείται με φυτο-, φυσιο- και ρεφλεξολογικές μεθόδους της ανατολικής ιατρικής. Σε περισσότερο από το 90% των περιπτώσεων, επιτυγχάνονται θετικά αποτελέσματα στη θεραπεία αυτής της νόσου.
Οι σύνθετες συνεδρίες θεραπείας περιλαμβάνουν διάφορες διαδικασίες (θεραπεία οξυγόνου, βελονισμός, βελονισμός κ. λπ. ), οι οποίες ενισχύουν η μία τα αποτελέσματα της άλλης σύμφωνα με την αρχή της συνέργειας.
Στόχος της θεραπείας στην κλινική είναι η εξάλειψη της αιτίας της οστεοαρθρίτιδας, αυτό εξασφαλίζει μακροπρόθεσμα και διαρκή αποτελέσματα.
Οι ασθένειες των αρθρώσεων αναφέρονται σε διαταραχές της βάσης του Bad Kan - ενός από τα τρία συστήματα ελέγχου του σώματος, η ισορροπία του οποίου σημαίνει υγεία και η ανισορροπία του οποίου σημαίνει ασθένεια. Εκτός από τις αρθρώσεις, αυτό το foundation είναι υπεύθυνο για το λεμφικό σύστημα, τα υγρά του σώματος, το ανοσοποιητικό σύστημα, τις ορμόνες και τον μεταβολισμό.
Μια ανισορροπία του Bad Kan συνήθως προκαλεί όχι μία, αλλά πολλές ασθένειες ταυτόχρονα. Ως εκ τούτου, η οστεοαρθρίτιδα σχεδόν πάντα συνοδεύεται από συνοδά νοσήματα, ασθένειες όπως υπέρβαρο (παχυσαρκία), χρόνιες παθήσεις του αναπνευστικού, αλλεργίες ή/και καταστάσεις ανοσοανεπάρκειας, ενδοκρινικές διαταραχές, ορμονοεξαρτώμενες γυναικολογικές παθήσεις (στις γυναίκες) κ. λπ.
Οι σύγχρονες θεραπείες αποκαθιστούν την ισορροπία σε ολόκληρη τη βάση του Bad Kan, εξαλείφοντας την κοινή αιτία όλων αυτών των ασθενειών. Επομένως, εκτός από την οστεοαρθρίτιδα, εμφανίζονται και άλλα συνοδά νοσήματα.
Κατά τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας, ο γιατρός εργάζεται όχι μόνο στην περιοχή της πάσχουσας άρθρωσης, αλλά σε ολόκληρο το σώμα για να αποκαταστήσει την ισορροπία στη βάση του badk-an. Αυτό είναι το μυστικό της υψηλής αποτελεσματικότητας της θεραπείας της οστεοαρθρίτιδας στην κλινική μας.
Tszyu ή Moxo θεραπεία.
Σε αυτή τη διαδικασία, τα βιοενεργά σημεία θερμαίνονται ταυτόχρονα ή το ένα μετά το άλλο με πούρο αψιθιάς ή κώνους που σιγοκαίνονται (από αψιθιά ή κάρβουνο). Η θεραπεία με Ju είναι η κύρια θεραπεία για την οστεοαρθρίτιδα στην εναλλακτική ιατρική. Χρησιμοποιείται τόσο τοπικά στην περιοχή της πάσχουσας άρθρωσης όσο και στους μεσημβρινούς του σώματος για την αποκατάσταση της ισορροπίας στη βάση Bad-Kan και σε ολόκληρο το σώμα.
Αυτή η διαδικασία έχει ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα: βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, διεγείρει την κυκλοφορία του αίματος, ενεργοποιεί και επιταχύνει την αποκατάσταση και ανανέωση του συνδετικού ιστού, βελτιώνει τις ιδιότητες και ομαλοποιεί τον όγκο της αρθρικής λίπανσης και έχει αντιφλεγμονώδη και μεταβολικά αποτελέσματα.
Βελονισμός.
Η εισαγωγή ιατρικών βελόνων σε βιοενεργά σημεία έχει αντιφλεγμονώδη, αποσυμφορητική, αναλγητική δράση και προάγει την αποστράγγιση του φλεγμονώδους υγρού.
Η επίδραση στα βιοενεργά σημεία του μεσημβρινού του ήπατος βοηθά στη βελτίωση της λειτουργίας αυτού του οργάνου και στην ενεργοποίηση της σύνθεσης κολλαγόνου στο σώμα.
Η επίδραση στα βιοενεργά σημεία των νεφρών συμβάλλει στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στο κάτω μέρος του σώματος σε γονάρθρωση, κόξαρθρο και άλλες αρθρώσεις των ποδιών.
Βελονισμός.
Η έντονη σημειακή πίεση βελτιώνει την τοπική κυκλοφορία του αίματος, αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος, επιταχύνει τις μεταβολικές διεργασίες και την αναγέννηση των ιστών, εξαλείφει την ένταση των μυών και τις κράμπες. Το βελονισμό στους μεσημβρινούς του σώματος (Ku-nye) αυξάνει το συνολικό επίπεδο ενέργειας του σώματος.
Φυτοθεραπεία.
Για την αρθροπάθεια, συνταγογραφούνται διάφορα φυτικά φάρμακα που επιταχύνουν το μεταβολισμό, αυξάνουν τη θερμότητα του σώματος, επιταχύνουν τις διαδικασίες ανάκτησης στο σώμα, έχουν αντιφλεγμονώδη δράση και βελτιώνουν τη λειτουργία του ήπατος και των νεφρών.
Βοηθήματα.
Ως βοηθήματα χρησιμοποιούνται η ιρουδοθεραπεία, η λιθοθεραπεία, η χειρωνακτική θεραπεία και η θεραπεία κρουστικών κυμάτων.
Η ιρουδοθεραπεία έχει αντιφλεγμονώδη δράση και βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος.
Η θεραπεία με ζεστές πέτρες αυξάνει τη θερμότητα του σώματος.
Η θεραπεία κρουστικών κυμάτων (SWT) βελτιώνει την τοπική κυκλοφορία του αίματος, επιταχύνει την επούλωση και την αποκατάσταση της άρθρωσης.
Με τη βοήθεια της χειρωνακτικής θεραπείας, ο γιατρός ανακουφίζει την επώδυνη άρθρωση, αυξάνει την κινητικότητα και την κινητικότητα.
Διατροφή για οστεοαρθρίτιδα
Εάν έχετε οστεοαρθρίτιδα, συνιστώνται ζεστά, ζεστά γεύματα.
Συνιστώνται θερμαντικές τροφές όπως ψάρι, αρνί, πουλερικά, θαλασσινά, κολοκύθα, συκώτι, ξηροί καρποί καθώς και σκόρδο, κρεμμύδια, γκι και σησαμέλαιο.
Για να αυξήσετε την ενεργειακή αξία των τροφίμων, φροντίστε να καταναλώνετε μπαχαρικά (τζίντζερ, κανέλα, κάρδαμο, γαρύφαλλο, πιπέρι, κουρκουμάς, κόλιανδρος, ασαφοετίδα κ. λπ. ).
Χρήσιμα είναι τα ζεστά πιάτα με πολύ ζωικό συνδετικό ιστό, για παράδειγμα πλούσιοι ζωμοί από κόκαλα και κρέας.
Θα πρέπει να αποκλείσετε τα κρύα φαγητά και τα παγωμένα ποτά και να μειώσετε την κατανάλωση ψυκτικών τροφών όπως ζάχαρη, βούτυρο, γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα, είδη ζαχαροπλαστικής, εσπεριδοειδή, ωμά λαχανικά και φυλλώδεις σαλάτες, σιμιγδάλι και όσπρια.
Πρόληψη της οστεοαρθρίτιδας
Για την πρόληψη της αρθροπάθειας, θα πρέπει να αποφύγετε παράγοντες που προκαλούν ανισορροπία στη βάση του Bad Kan - δίαιτα ψύξης, καθιστική ζωή (σωματική αδράνεια), έκθεση στο κρύο, υγρασία.
Χρήσιμες είναι η θερμαντική δίαιτα, η σωματική δραστηριότητα, ιδιαίτερα οι βόλτες, τα παιχνίδια στην ύπαιθρο και οι ασκήσεις φυσιοθεραπείας.
Συχνές ερωτήσεις για την οστεοαρθρίτιδα
Είναι χρήσιμα τα σύμπλοκα βιταμινών για την οστεοαρθρίτιδα;
Τα σύμπλοκα βιταμινών επηρεάζουν γενικά τις μεταβολικές διεργασίες. Ωστόσο, δεν έχουν καμία ειδική, προληπτική ή θεραπευτική δράση στις παθήσεις των αρθρώσεων. Για τη διατήρηση της συνολικής υγείας και ισορροπίας του οργανισμού, οι βιταμίνες που περιέχονται στα τρόφιμα είναι επαρκείς, με την προϋπόθεση ότι ακολουθείται η σωστή διατροφή.
Υπάρχει πάντα φλεγμονή με οστεοαρθρίτιδα;
Όχι πάντα. Η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να συνοδεύεται από αρθρίτιδα, αλλά η φλεγμονή είναι δευτερεύουσα. Επομένως, η χρήση ΜΣΑΦ (μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων) δεν βοηθά πάντα στην οστεοαρθρίτιδα και συχνά είναι άσκοπη.
Είναι καλή η θερμότητα για τις αρθρώσεις;
Η προθέρμανση για την οστεοαρθρίτιδα προάγει την κυκλοφορία του αίματος και είναι γενικά ευεργετική. Αλλά μόνο εάν δεν υπάρχει οξεία φλεγμονώδης διαδικασία. Με την αρθρίτιδα, οι θερμικές διαδικασίες και η προθέρμανση αντενδείκνυνται.
Πόσο διαρκεί η θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας;
Συνήθως, η θεραπεία σε μια κλινική αποκατάστασης αποτελείται από 10-15 σύνθετες συνεδρίες, που πραγματοποιούνται κάθε δεύτερη μέρα και διαρκεί 21-30 ημέρες. Μετά από αυτό υπάρχει ένα διάλειμμα 6 μηνών. Έξι μήνες αργότερα, πραγματοποιείται εξέταση, βάσει της οποίας λαμβάνεται απόφαση για τη διενέργεια δεύτερης θεραπείας για τη βελτίωση και την εδραίωση των αποτελεσμάτων.